Η φωτογραφία δεν είναι σημερινή. Η αντάρα, η σκόνη, η θολούρα είναι σε τέτοιο βαθμό που χρειάζεσαι καλό φακό για να αποτυπώσεις τις στιγμές. Τις στιγμές που ζουν τα πληρώματα, οι κυβερνήτες των δύο πλοίων - Φοίβου και Ποσειδώνα - αλλά και των επιβατών που προσπαθούν οι πρώτοι να "πιάσουν" με ασφάλεια και οι δεύτεροι να επιβιβαστούν ή να αποβιβαστούν θέλοντας να πάνε στον προορισμό τους που μπορεί και να μην είναι κάποιας μορφής διακσέδαση αλλά επιτακτική ανάγκη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Φοίβος σήμερα παρέμεινε στα ανοιχτά αφού αποβίβασε τους επιβάτες του, κόβοντας μια μεγάλη βόλτα που κόντεψε να φθάσει τη Μονή. Ο Ποσειδώνας κατάφερε να πιάσει πιό εύκολα πίσω από τα ΤΑΧΙ.
Ίσως η Αίγινα είναι το μοναδικό νησί χθες και σήμερα που κατορθώνει με αυτόν τον καιρό να έχει σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Κι αυτό χάρη στις γενναίες προσπάθειες, το φιλότιμο, τη σύνεση, και την ναυτωσύνη των έμπειρων πλοιάρχων και πληρωμάτων.
Σκεφτείτε να είχε και λιμάνι!!!!!!!!!!!!!!!!
Η συζήτηση για την ασφάλεια του λιμανιού της Αίγινας, για την ακαταλληλότητα, την βελτίωση ή την εύρεση νέου αγκυροβολίου έχει ξεπεράσει σε διάρκεια τις διπλωματικές συνομιλίες για το Κυπριακό και το Σκοπιανό συνολικά.
Λόγια ακούγονται και γράφονται, διαφωνίες σε ημερίδες διατυπώνονται αλλά έργα δεν γίνονται.
Δεν θα αναφερθούμε στα τετριμμένα, στα ατυχήματα που έχουν συμβεί παλαιότερα, στην αδυναμία πλοίων να προσεγγίσουν, εστιάζουμε στην ακαταλληλότητα που ενέχει πολλούς κινδύνους για τους επιβάτες.
Γιατί η Αίγινα δεν είναι μόνο καλοκαιρινός προορισμός. Είναι ένα νησί που ζει δώδεκα μήνες το χρόνο με χιλιάδες ταξιδιώτες, επισκέπτες, προσκυνητές. Κυρίως όμως με ντόπιο πληθυσμό που χρειάζεται να ταξιδέψει καθημερινά για τις ανάγκες του, όπως: σπουδές, δουλειά, Εφορία, Νοσοκομεία, Πολεοδομία, ΔΕΗ, ΙΚΑ. Ο κατάλογος είναι μεγάλος όσο και η ανάγκη να γίνει επιτέλους κάτι.
Αλλιώς αδικούμε τον τόπο μας, μα κυρίως τον εαυτό μας.......