Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Δύο βραδιές θεάτρου με τη Γωγώ.

   Δύο μοναδικές βραδιές θεάτρου είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν  όσοι Αιγινήτες γέμισαν την αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Ιανουαρίου παρακολουθώντας έναν μονόλογο  75 λεπτών που ακροβατούσε ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό. Ένα ιδιοφυές νεοελληνικό έργο  που ρίχνει αλάτι στις πληγές της μοναξιάς, της κατάθλιψης, της χαμηλής αυτοεκτίμησης, της αποξένωσης μέσα στο γάμο. Το κοινό απήλαυσε την κάθε στιγμή την κάθε φράση του έργου και στο τέλος ξέσπασε σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
   Οι συζητήσεις για τον ερχομό της παράστασης είχαν ξεκινήσει από το καλοκαίρι με στόχο η παράσταση να φιλοξενηθεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεάτρου. Όμως  δεν κατέστη δυνατό διότι η κ. Κωσταντινίδου ήταν σε περιοδεία με το θίασο του Π. Φιλιππίδη.
   Η αγαπημένη Ελισσάβετ Κωσταντινίδου σε έναν ρόλο  που της χάρισε διακρίσεις και το βραβείο "Ρένα Βλαχοπούλου", ιδανική ερμηνεύτρια  του μονολόγου της Ελένης Γκασούκα : "Εγώ η Γωγώ". Μετά τους «Ήρωες», τη «Φουρκέτα» και τη «Φτωχούλα του Θεού», η Ελένη Γκασούκα, γοητευμένη από τον εγκλωβισμό των  «Ευτυχισμένων ημερών» του Σάμιουελ Μπέκετ, έγραψε και παρουσίασε το «Εγώ, η Γωγώ», κερδίζοντας για αυτό το βραβείο του Συγγραφέα Νεοελληνικού Έργου για το 2014 από το Αθηνόραμα.
    Το έργο αναφέρεται σε μια  γυναίκα που  βρίσκεται εγκλωβισμένη στα συντρίμμια του αυτοκινήτου της μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Πως θα διασωθεί; Ποιός θα τη βοηθήσει να βγει από τον γκρεμό; Αν και συνηθισμένη να της επιλύουν πάντα οι άλλοι τα προβλήματά της, αυτή τη φορά, καλείται να τα βγάλει πέρα μόνη της. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Θα τα καταφέρει η Γωγώ; Ή θα χαθεί;

  Η προσέλευση του κόσμου απέδειξε ότι πλέον στην Αίγινα έχει εδραιωθεί ένα θεατρόφιλο κοινό το οποίο αναζητεί στον τόπο του καλές παραστάσεις. Παραστάσεις που παίζονται στην Αθήνα και που μπορούν άνετα να σταθούν και να "δουλέψουν" στην Αίγινα. Κρίμα όμως που οι υποδομές είναι τόσο φτωχές που δεν επιτρέπουν την έλευση μεγαλυτέρων  θιάσων.
   Ας  ευχηθούμε κάποια στιγμή να αποκτήσουμε την αίθουσα ή ένα ανοικτό θέατρο ώστε να μπορούν αξιοπρεπώς να παίζουν  οι άνθρωποι του θεάτρου και να απολαμβάνουμε αξιόλογες δουλειές. Γιατί το θέατρο είναι σχολείο.