Τέσσερα διηγήματα του Γ. Μπήτρου που κυκλοφόρησαν τα προηγούμενα χρόνια και παρουσιάστηκαν πέρσι στις 15 Δεκεμβρίου στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας με αντίστοιχα αποσπάσματα τους παρουσιάζουμε σήμερα. Πρόκειται για τα "Μαίρη Christmas", "Χρυσαφένια", "Δύο παρά είκοσι" και "Χαρά Θεού".
".....
Η μεσημεριανή βροχή στην πλατεία δεν
είχε μόνο ξεβρωμίσει τους δρόμους από τα υπολείμματα της απεργίας των υπαλλήλων
καθαριότητας είχε ξεπλύνει μαζί με τα
πεζοδρόμια, τις στέγες τις οροφές των αυτοκινήτων και τις καρδιές από τα
λιγοστά εναπομείναντα αισθήματα. Μια μεσημεριανή βροχή που μούσκεψε μια αγάπη τεσσάρων χρόνων. Την
έλιωσε σα σάπιο φθινοπωρινό φύλλο μουριάς. Γλίστρησε σα το νερό ανάμεσα σε
πέτρες και βρύα και χάθηκε στην απλωσιά
του κάμπου. Πουλί του ανέμου, σύννεφο ελαφρύ που ο νοτιάς το έσπρωξε μακριά, πέρα από τα βουνά του ορίζοντα.
Πως
μπορούν τόσες στιγμές αγάπης να
παρασυρθούν από μια ξαφνική μεσημεριανή μπόρα; Σε μια πλατεία που κανείς
δε στέκεται, σε χαζεύει, αλλά όλοι τρέχουν να προλάβουν το επόμενο μετρό;
Η αγάπη έφυγε όπως ήρθε, εκείνο το βράδυ του
Δεκέμβρη του 2008. Ξεπήδησε μέσα από το σιντριβάνι και γλίστρησε με το νερό της βροχής. Τι είχε
μεσολαβήσει;. Τι είχε αλλάξει από εκείνο το ζοφερό βράδυ; Για πού τράβηξαν οι
ψυχές μας; Πόσο νερό χρειάστηκε για να ξεπλυθούν δυο καρδιές; Να στεγνώσουν; Να
αφυδατωθούν; Να ξεραθούν και να μείνουν και πάλι μόνες; Πόσο αλύπητη και
καταστροφική μπορεί να γίνει μια οικονομική κρίση; Πόσο αδίστακτοι μπορεί να
γίνουν οι άνθρωποι; Πόσο γρήγορα μπορεί να αχρηστευτούν τα αισθήματα, να
κλωτσοπατηθούν;" (από το διήγημα "Μαίρη Christmas" )
"Το
"Αφαία" έφευγε για Αίγινα καθημερινά στις "δύο παρά
είκοσι". Αυτό το δρομολόγιο διάλεξε η Σοφία για να πάει πρώτη φορά στην
Αίγινα να επισκεφθεί τον πατέρα της που ήταν κρατούμενος στις φυλακές. Αυτό το
πρώτο θαλασσινό ταξίδι της, έμελλε να είναι καθοριστικό για τη ζωή της αφού σ'
αυτό γνώρισε τον άντρα της και τον ακολούθησε μετά από χρόνια στην Αίγινα.
Δεκαετία του '70, μια Αίγινα που μόλις αρχίζει να στρώνει με πίσσα τους
χωματόδρομούς της, στις φυλακές να φιλοξενούνται βαρυποινίτες και πολιτικοί
κρατούμενοι, οι διαδρομές να φαντάζουν ακόμα μεγάλες, η παραλία με τα
μικρά μαγαζιά, τα πολλά μικρά καράβια της γραμμής, τα αμέτρητα καΐκια μέσα στο
λιμάνι, οι απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τα παλιά λεωφορεία και ταξί."
(από το διήγημα "Δύο παρά είκοσι")
Η
"Χρυσαφένια" είναι ένα τρεχαντήρι που "κτίστηκε" στη
Σύμη, και ο κύρης του το ταξιδεύει στις Κυκλάδες. Αραγμένο στα
Κατάπολα της Αμοργού, καμαρώνει αγέρωχο ανάμεσα στα άλλα πλεούμενα και οργώνει
χειμώνα - καλοκαίρι τις γύρω θάλασσες μεταφέροντας προϊόντα, τουρίστες και
βγαίνοντας για ψάρεμα όταν οι Κυκλάδες ησυχάζουν μετά το βουητό του
καλοκαιριού. Η ζωή της "Χρυσαφένιας" κυλά όμορφα μέχρι που αποχωρίζεται
τον κύρη της. Εγκαταλελειμένη πλέον στο λιμάνι περιμένει το τέλος της, ώσπου
αναπάντεχα μια μέρα φορτώνεται στο "Blue Star" για την Αθήνα.
Αράζει σε μια μεγάλη πλατεία της πόλης όπου
άνθρωποι του Δήμου τη στολίζουν με εκατοντάδες φωτάκια βοηθώντας με την
παρουσία της στα εορταστικά προγράμματα και στο ανάλογο ντεκόρ του Δήμου.
Απολαμβάνει τη νέα της ζωή, μέχρι τη στιγμή που κάποιοι άστεγοι μετανάστες
αποφασίζουν να την κάνουν σπίτι τους. Έτσι η "Χρυσαφένια"
γίνεται μια φάτνη................. (από το διήγημα "Χρυσαφένια" )