Πως η Ελλάδα
καταφέρνει και διώχνει τους ιδιοφυείς.
Ο κ. Δημήτριος Χριστοδούλου εδώ και πολλά έτη θεωρείται
στη διεθνή επιστημονική σκηνή από τους πλέον διακεκριμένους και δημιουργικούς
μαθηματικούς. Το 2011 του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Shaw
για τα μαθηματικά που θεωρείται ισότιμο με το βραβείο Νομπέλ για τις θετικές
επιστήμες. Το βραβείο ο Δ. Χριστοδούλου το μοιράσθηκε από κοινού με τον
επίσης διάσημο Αμερικανό μαθηματικό Ρίτσαρντ Χάμιλτον.
Δήλωσε σχετικά με τη βράβευσή του ότι «αυτή η τελευταία
αναγνώριση μου προσέφερε διττή χαρά: όχι μόνο ως επιστήμονα-ερευνητή αλλά και
ως Έλληνα. Και αυτό γιατί είμαι πεπεισμένος ότι η διεθνής επιβράβευση κάθε
Έλληνα επιστήμονα αποτελεί μια ευκαιρία και, ώς ένα βαθμό, μπορεί να συμβάλει
στο να προβληθούν οι εγγενείς αρετές, οι δυνατότητες του λαού και του τόπου
μας¹».
Όσον αφορά τα βιογραφικά του στοιχεία, ο Δημήτρης Χριστοδούλου
γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951. Ενώ ήταν ακόμη μαθητής της Ε’Γυμνασίου έφυγε στις
ΗΠΑ για πανεπιστημιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Το 1970 πήρε
μάστερ στη φυσική, ενώ το 1971, σε ηλικία μόλις 19 ετών, έλαβε το διδακτορικό
του στη φυσική.
Στη συνέχεια εργάζεται ως υπότροφος ερευνητής στο Τεχνολογικό
Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (CalTec), ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ως
επισκέπτης ερευνητής στο CERN της Γενεύης και στο Διεθνές Κέντρο Θεωρητικής
Φυσικής στην Τεργέστη της Ιταλίας και κατόπιν στο Ινστιτούτο Max Planck του
Μονάχου.
Το 1982 γίνεται έκτακτο μέλος του περίφημου Μαθηματικού
Ινστιτούτου Courant της Νέας Υόρκης, στο οποίο θα επιστρέψει ως τακτικός
καθηγητής το 1988. Το 1992 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα
του Πανεπιστημίου Πρίνστον. Ενα χρόνο μετά (το 1993) κερδίζει το
βραβείοMacArthur για το πρωτότυπο ερευνητικό έργο του, ενώ είχε ήδη βραβευθεί
με το«μετάλλιο Otto Hahn» στη μαθηματική φυσική και το βραβείο «Βασίλης
Ξανθόπουλος»για τις μελέτες του στη γενική σχετικότητα. Από το 2001 μοιράζει
τον χρόνο του μεταξύ Ελλάδας (όπου εργάζεται μοναχικά) και Ελβετίας (όπου
διδάσκει μαθηματική φυσική στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης).
Η μεγαλοψυχία του είναι προφανώς
μεγάλη, αφού λησμόνησε τη συμπεριφορά των πανεπιστημιακών συναδέλφων του,
εξαιτίας της οποίας αναγκάστηκε να ξαναφύγει και όταν επισκέπτεται πια την
πατρίδα του, την Ελλάδα, εργάζεται μοναχικά.- Όταν ήρθε στην Ελλάδα στα 23
του χρόνια με όλα του τα πτυχία και την διεθνή αναγνωρισιμότητά του,
κάποιοι φοβήθηκαν πολύ. Κάποιοι άλλοι ένιωσαν κι άλλοι,
ήδη γνώριζαν καλά πως δεν θα αντείχαν τη σύγκριση που αναπόφευκτα θα
έκαναν οι φοιτητές τους και τον ανάγκασαν να φύγει οριστικά.
της μαθηματικού κ. Λεούση - Χαρτοφύλακα Αννίτας.