Τρίτη 17 Απριλίου 2012

"Μια εκδρομή είναι η ζωή μου"....


Από  τον Σταύρο Γεννίτσαρη


"Μια εκδρομή είναι η ζωή μου
Με μαγική διαδρομή
Έγιναν φίλοι μου και οι εχθροί μου
Και τραγουδάμε με μια φωνή…"

Στίχοι, μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος

17 Απριλίου. «Μια στάση εδώ». Σ’ αυτή την ημερομηνία. Σαν σήμερα, την προηγούμενη χρονιά έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου. Και σήμερα η φωνή του Μητσάρα δίνει ρέστα σε όλα τα ραδιόφωνα. Σήμερα  έδωσαν ρεπό στα σκουπίδια και χώρο πολύ χώρο σε έναν λαϊκό τραγουδιστή που μιλάει στις καρδιές όλων μας.  Και αυτό γιατί σήμερα σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του μεγάλου ερμηνευτή, του τελευταίου των μεγάλων λαϊκών…
Ο Δημήτρης Μητροπάνος εμφανίζεται στη δισκογραφία το 1967 και από τότε μέχρι σήμερα αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική. 
Δεν έχει καν τελειώσει το Γυμνάσιο. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τον πάει στην εταιρεία Κολούμπια.
Εκεί γνωρίζει το Γιώργο Ζαμπέτα. Τον Ζαμπέτα τον μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα. Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι».
Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη".
το 1972 συναντάται με το συνθέτη Δήμο  Μούτση και τον ποιητή-στιχουργό Μάνο Ελευθερίου.
Μέχρι τη δεκαετία του ’80 συνεργάζεται με  τους Γιώργο Ζαμπέτα, Μίκη Θεοδωράκη, Δήμο Μούτση , Απόστολο Καλδάρας, Τάκη Μουσαφίρη, Χρήστο Νικολόπουλο Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιάννη Σπανό.
Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου και Νίκου Πορτοκάλογλου προαναγγέλλουν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που θα οδηγήσει σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Οι συνεργασίες με το Μάριο Τόκα και το Φίλιππο Γράψα συνδυάζουν τη λαϊκή υφή και συναίσθημα με τη πιο βαθιά έννοια στίχων και τη χρησιμοποίηση λέξεων πιο επιτηδευμένων.
Στη συνέχεια η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο "έντεχνες" διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
Ο Μητροπάνος συνεχίζει στα ίδια μονοπάτια, με τραγούδια των Μικρούτσικου, Κορακάκη, Μουκίδη, Παπαδημητρίου κ.α. στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000.
Τέλος, οι τελευταίες του ηχογραφήσεις είναι τραγούδια του Στέφανου Κορκολή, της Ελεάνας Βραχάλη, του Νίκου Μωραΐτη, του Σταμάτη Κραουνάκη, της Λίνας Νικολακοπούλου, του Μάνου Ελευθερίου, του Λάκη Λαζόπουλου.
Έτσι, λοιπόν, πήγε να ανταμώσει τους άλλους μεγάλους. Τον Παπάζογλου, το Ρασούλη, τον Άσιμο, τον Ξυδούς, τον Καζαντζίδη, τον Διονυσίου, το Μπιθικώτση, το Ζαμπέτα και τους άλλους μεγάλους. Το σχήμα στη γειτονιά των αγγέλων ολοκληρώθηκε. Όλοι οι μεγάλοι μαζί. 
Μπορεί ο ίδιος  να μην ξανατραγουδήσει σε αυτόν τον κόσμο τη «Ρόζα». Όμως θα συνεχίσουμε να την ακούμε, να την τραγουδάμε και να τη χορεύουμε. Και να δακρύζουμε με το «αλλοίμονο». «Ότι κι αν λένε τα κομπιούτερς και οι αριθμοί»…